Το Λέγε με Στράτο είναι το πρώτο μυθιστόρημα της Χρυσούλας Γεωργούλα που στο παρελθόν έχει γράψει και δημοσιεύσει διηγήματα, θεατρικό κείμενο και ποίηση. Πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με την ιστορία και τον κεντρικό ήρωα να διαβαίνουν την χρονική γραμμή που χώρησε την Ελλάδα σε προ και μετά της οικονομικής κρίσης. Με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου, η συγγραφέας μιλά στο περιοδικό Vakxikon.gr, για το μυθιστόρημά της και για τη λογοτεχνία γενικότερα.
Συνέντευξη στην Αγγελική Δημοπούλου
Το «Λέγε με Στράτο» είναι το πρώτο σας μυθιστόρημα. Στο παρελθόν είχατε γράψει κυρίως ποιήματα και διηγήματα. Το να δοκιμάσετε αυτή τη φόρμα είναι κάτι που επιδιώκατε ή πρώτα γεννήθηκε η ιδέα;
Η συγγραφή μυθιστορήματος και νουβέλας προηγήθηκε των διηγημάτων. Είναι εντελώς τυχαίο το γεγονός ότι δημοσιοποίησα πρώτα συλλογή διηγημάτων και ποιήματα.
Η ιστορία του κεντρικού πρωταγωνιστή ακολουθεί ουσιαστικά την ιστορία της χώρας χωρισμένη σε προ και μετά της οικονομικής κρίσης. Τι σας έσπρωξε να ασχοληθείτε με το θέμα και τι ενέπνευσε την συγκεκριμένη πλοκή;
Ο μετασχηματισμός της κοινωνίας της αλληλεγγύης σε ρατσιστική και ο ακραίος ατομικισμός, που σε συνδυασμό με το έλλειμα πρόνοιας καλλιεργείται συστηματικά τις τελευταίες δεκαετίες με ώθησαν στην διερεύνηση του φαινομένου. Είναι ο ρατσισμός και η ιδιοτέλεια συστατικά του γενετικού μας κώδικα, που κρύβονταν πίσω από την κουρτίνα της επίπλαστης ευμάρειας, για να βγουν στην επιφάνεια με αφορμή την οικονομική κρίση ή η κρίση από μόνη της γεννάει ανθρώπους αδίστακτους; Πόσο αντικοινωνικός μπορεί να γίνει ο ένοικος της διπλανής πόρτας και πόσο εύκολο είναι να διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που με απασχόλησαν και προσπάθησα να απαντήσω μέσα από την συγκεκριμένη πλοκή.
Ο πρωταγωνιστής περνά την καμπή της κρίσης σχεδόν παράλληλα με την καμπή της μέσης ηλικίας. Είναι κάτι που έγινε στοχευμένα; Τι είχατε στο μυαλό σας κατά τη δημιουργία του;
Η επιλογή ήταν στοχευμένη. Ήθελα έναν χαρακτήρα προερχόμενο από τα λαικά στρώματα, απολίτικο, χωρίς πολλά πνευματικά εφόδια στην αρχή της μέσης ηλικίας, μιας ηλικίας που δεν αφήνει περιθώρια βελτίωσης ή μεταβολής παγιωμένων καταστάσεων, να έρχεται αντιμέτωπος με τις ακραίες συνθήκες που βιώνουμε όλοι μας από το 2008 και μετά.
Πότε και με ποια αφορμή αρχίσατε να γράφετε και τι κατέληξε να σημαίνει για εσάς η συγγραφή;
Από πολύ μικρή ηλικία είχα πρόσβαση στην πλούσια βιβλιοθήκη του πατέρα μου. Ανάμεσα στα πολλά του βιβλία υπήρχαν δύο χοντροί τόμοι με τίτλο “Παγκόσμια ανθολογία διηγήματος”. Μέσα από αυτά τα διηγήματα γνώρισα τους μεγάλους λογοτέχνες και άρχισα να σκαρώνω τις δικές μου ιστορίες. Η συγγραφή για μένα είναι ψυχοθεραπεία, τρόπος αλλαγής των πραγμάτων, απόλαυση και τρόπος επικοινωνίας.
Τι απολαμβάνετε να διαβάζετε; Αν έπρεπε να συστηθείτε μέσα από τα
αγαπημένα σας λογοτεχνικά έργα;
Υπάρχουν πάμπολλα λογοτεχνικά έργα που με γοητεύουν από τη πρώτη ανάγνωση και στα οποία επανέρχομαι κατά καιρούς. Μερικά από αυτά είναι “Η σκακιστική νουβέλα”, “Το υπόγειο”, “Διηγήματα” του Τσέχωφ, “Ο λύκος της στέπας”, “Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο- Απο τη μεριά του Σουάν”, “Η Μεταμόρφωση”, “Ο Μαίτρ και η Μαργαρίτα” , “Οι Δουβλινέζοι”, “Καθώς ψυχορραγώ”, “Ακυβέρνητες πολιτείες”, “Ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες”, “Το κιβώτιο” και τόσα άλλα.
Δουλεύετε πάνω σε κάτι καινούργιο αυτή την περίοδο;
Ασχολούμαι με την διόρθωση μιας νουβέλας, που πραγματεύεται την ζωή ενός ήσυχου δημόσιου υπαλλήλου, εθισμένου στο αλκοόλ.
Πηγή: Ηλεκτρονικό Περιοδικό Βακχικόν
Meganisi Life 